Is er werk aan de winkel?
Ik hoor collega's aan de koffietafel regelmatig praten over de kwaliteit van de door de kinderen gemaakte werkstukken. Met name het knip en plakwerk is regelmatig onderwerp van gesprek.
Voor veel kinderen is het maken van een werkstuk lastig. Gelukkig begeleiden veel leerkrachten de kinderen in dit moeilijke proces. Maar sluit de begeleiding wel altijd aan bij wat kinderen in dit proces nodig hebben? Als je als kind geluk hebt vertelt de leerkracht meer dan alleen over de lay-out, maar komt het bedoelde plak en knipwerk wel ter sprake? En, als het ter sprake komt, wordt dan een relatie met auteursrecht gemaakt?
André Manssen heeft op 14 november 2011 een blog hierover geschreven. Hij stelt soortgelijke vragen en onderzoekt of er behoefte is aan (aanvullende) informatie en materialen voor het primair onderwijs.
Volgens mij past dit onderwerp in een breder kader, namelijk de discussie rond de '21 Century Learning Skills'. In onderstaande cirkel, gemaakt door Kennisnet, wordt aangegeven welke richting de komende jaren het onderwijs zou moeten opgaan om de veranderingen in de maatschappij te kunnen volgen.
Voor mij is hierbij een essentiële voorwaarde: mediawijze kinderen EN leerkrachten. Onlosmakelijk speelt het leren gebruik maken van bestaande kennis en informatie een belangrijk rol. De mediacoach heeft in dit proces een belangrijke taak. Nu wordt de mediacoach vooral ingehuurd om de risico's van het web te bespreken, maar in de toekomst zie ik meer een rol weggelegd om kinderen, ouders en bovenal leerkrachten mee te nemen in de ongekende mogelijkheden van het web en een bijdrage te leveren aan de voorwaarden van het onderwijs in de 21e eeuw.
De tools die Rita Nieland in haar blog noemt verdienen ruim de aandacht. Elke leerkracht zou van het bestaan en functioneren van Creative Commons moeten weten en dit ook gebruiken in de lessen over o.a. het maken van een werkstuk. Ook het gebruik van het zoekformulier van Flickr moet gemeengoed worden.
De mediacoach heeft, in nauwe samenwerking met de directie en ICT-er van de school, nog genoeg te doen. Hierbij moeten we oppassen dat we ons niet gaan verliezen in 'knoppencursussen' Als je weet hoe een auto technisch werkt kun je er nog niet mee de straat op want er is meer nodig om er mee te rijden! Zo ook bij het onderwijs met ICT. Natuurlijk is enige kennis van de techniek niet verkeerd, echter deze moet altijd ten dienste staan van didactiek en de vakinhoud. Het steeds meer gebruikte TPACK model gaat uit van deze drie elementen.
De meerwaarde zit in de overlap van de drie componenten en het is een goed model om onderwijs met ICT los te laten komen van de gebruikelijke knoppencursus.
Ik doe graag in een (boven)schoolse mee om dit mede vorm te geven.
Is er werk aan de winkel?
Er bestaat een diepgeworteld beeld bij kinderen en veel volwassenen dat internet gelijk staat aan 'gratis'. Dat alles wat ze willen hebben op één of andere manier zo van het net geplukt kan worden. Als je verwacht dat kinderen zelf gaan produceren (werkstukken, websites, sociale media) dan zal je hen ook bagage mee moeten geven over zaken als auteursrecht, privacy en de betrouwbaarheid van informatie.
BeantwoordenVerwijderenDat leerlingen technisch mee kunnen komen, betekent niet dat ze kunnen overzien wat de gevolgen van hun handelen is en hoe er effectief gefilterd kan worden. Door de eigen achterstand van volwassenen worden de vaardigheden van kinderen maar al te vaak overschat. En zoals je terecht aangeeft is die kennis bij leerkrachten noodzakelijk om leerlingen te kunnen begeleiden.