Ding 10 Tussenevaluatie

Ja, wat ga ik hierover bloggen. Voor mij werkt de cursus '23 dingen voor po' als een katalysator. Elke week een paar 'dingen' bekijken en beschrijven brengt mij weer op nieuwe ideeën. De gekozen werkvorm, wekelijks op een zelf gekozen moment gaan werken, bevalt mij goed. Ik probeer elke week op een vast moment aan de slag te gaan. 

Techniek:

Ik heb geleerd dat er verschillen bestaan tussen browsers. Voorheen dacht ik dat het verschil met name in de 'look en feel' zat, maar kennelijk zitten onder de motorkap ook verschillen waardoor programma's anders en verschillend presteren. Met name bij Delicious uit ding 3 is dit goed te merken. 

Voor mij werkt Google Chrome prettig, maar ik begrijp dat Firefox ook goed uit de voeten kan met de verschillende tools. De prestatie van de Microsoft IE valt mij tegen.

Inhoud:

De verschillen in browsers en onverwachte foutjes in tools weerhouden mij niet om naar de functionaliteit en toepasbaarheid van verschillende web 2.0 tools te kijken. Goed dat de cursus over verschillende thema's gaat. Eén 'ding' is niet één programma, maar een verzameling tools rond een onderwerp. Wellicht hadden sommige collega's verwacht dat er 23 programma's zouden worden behandeld in plaats van 23 (grote en kleine) thema's?

Op het gebied van gebruik van ICT in het onderwijs is Nederland nooit een voorloper geweest. Het gebruik van het web is daarbij geen uitzondering. De kinderen hebben het echter al lang ontdekt. Nu nog de leerkrachten. Onbekend maakt onbemind en (voor)oordelen liggen op de loer. Voor mij spelen de ICT-ers bij de emancipatie van ICT en dus ook het web een cruciale rol. Door deze cursus  krijgen we meer kennis van de mogelijkheden en zien daardoor als geen ander waar web 2.0 kan aansluiten bij de (specifieke) onderwijsvraag van de betreffende school. Ik zou het zonde vinden als we deze kans niet optimaal benutten.

Hoe:

Het Cumulus project laat zien dat aansluiten bij onderwijsbehoeften beter werkt dan het 'droppen' van nieuwe ICT projecten in de klas / school. Mijn stelling is eerst goed kijken wat nodig is en daarop de ICT en web 2.0 antwoorden geven. Helaas zie ik om mij heen nog veel dat de focus niet naar binnen is gericht maar naar buiten.

Voorbeeld:

Onlangs heb ik bij een collega Google Forms geïntroduceerd. Voor haar werk is het nodig dat formulieren worden gemaakt, ingevuld en verwerkt. Tot nu toe veel papierwerk met invulstrookjes. Een tijdrovend en precies klusje. Met Google Forms is het nu snel en handig opgelost. Een klein voorbeeld, geen ingewikkelde analyse, projectplan of hoge kosten. Ook geen innovatie waarbij de school op z'n grondvesten staat te schudden. Wel snel en makkelijk iemand geholpen en daarmee de schoolorganisatie.

Ik ben benieuwd naar het vervolg van de cursus. Ik hoop ook dat we met elkaar de beoogde slag kunnen gaan maken. Het is zonde als we deze kans laten liggen.  

                    

Ding 9 Invloeden media

Media:
We staan er mee op en gaan er mee naar bed. Voor de val van de Muur en het IJzeren Gordijn ben ik enkele keren in de DDR geweest. Je realiseert je dan pas hoe een wereld er uitziet zonder een bombardement aan media. Sinds die tijd is er nogal wat aan media bijgekomen. Infobesitas ligt op de loer. Het lijkt mij dat diegene die zich bezighouden met het maken en versturen van de vele vormen van media ook realiseren dat overkill niet denkbeeldig is. Immers, de boodschap moet wel blijven overkomen! Je hebt er als maker van media niets aan als je boodschap de doelgroep niet bereikt. Interessante materie! 

Mediasmarties geeft hier aan hoe de ontwikkeling van kinderen in verschillende leeftijdsfasen  t.o.v. de media verloopt. Ik vind dat elke professional die werkt met kinderen deze informatie moet kennen. Ook zou de PABO hier iets mee moeten doen. Ik krijg wel eens de indruk dat de PABO dit onderdeel meer zou kunnen uitdiepen.

Onderzoek wijst uit dat, naast ouders en school, de media een grote invloed heeft op de (media)opvoeding van kinderen. Wanneer ouders en school de verantwoordelijkheid naar elkaar (blijven) toespelen en deze niet of nauwelijks oppakken voorzie ik dat de media vrij spel krijgen en misschien al grotendeels hebben.  

Ontdekoefeningen:

Mediagebruik in de groep:
Tijdens het geven van een ouderavond over mediawijsheid bespreek ik met het team en ouders de resultaten van de enquête die in de week voorafgaand wordt gehouden onder de kinderen van de bovenbouw. De accenten zijn per school verschillend maar alle onderzoekjes laten zien dat kinderen veel, langdurig en met weinig controle met media bezig zijn.   

Wallie-card:
Op Wikipedia wordt  deze zakelijke beschrijving van de Wallie-card gegeven.

Mijn Kind Online deed een jaar geleden hier een oproep om ervaringen met dergelijke vormen van betalen te melden en te delen. Ook in het onlangs verschenen rapport Pas op je portemonnee! (oktober 2011) wordt door MKO aandacht besteed aan de mogelijkheden en risico's.

Ding 8 Auteursrecht

Is er werk aan de winkel?

Ik hoor collega's aan de koffietafel regelmatig praten over de kwaliteit van de door de kinderen gemaakte werkstukken. Met name het knip en plakwerk is regelmatig onderwerp van gesprek. 

Voor veel kinderen is het maken van een werkstuk lastig. Gelukkig begeleiden veel leerkrachten de kinderen in dit moeilijke proces. Maar sluit de begeleiding wel altijd aan bij wat kinderen in dit proces nodig hebben? Als je als kind geluk hebt vertelt de leerkracht meer dan alleen over de lay-out, maar komt het bedoelde plak en knipwerk wel ter sprake? En, als het ter sprake komt, wordt dan een relatie met auteursrecht gemaakt? 

André Manssen heeft op 14 november 2011 een blog hierover geschreven. Hij stelt soortgelijke vragen en onderzoekt of er behoefte is aan (aanvullende) informatie en materialen voor het primair onderwijs.

Volgens mij past dit onderwerp in een breder kader, namelijk de discussie rond de '21 Century Learning Skills'. In onderstaande cirkel, gemaakt door Kennisnet, wordt aangegeven welke richting de komende jaren het onderwijs zou moeten opgaan om de veranderingen in de maatschappij te kunnen volgen. 

Voor mij is hierbij een essentiële voorwaarde: mediawijze kinderen EN leerkrachten. Onlosmakelijk speelt het leren gebruik maken van bestaande kennis en informatie een belangrijk rol. De mediacoach heeft in dit proces een belangrijke taak. Nu wordt de mediacoach vooral ingehuurd om de risico's van het web te bespreken, maar in de toekomst zie ik meer een rol weggelegd om kinderen, ouders en bovenal leerkrachten mee te nemen in de ongekende mogelijkheden van het web en een bijdrage te leveren aan de voorwaarden van het onderwijs in de 21e eeuw.

De tools die Rita Nieland in haar blog noemt verdienen ruim de aandacht. Elke leerkracht zou van het bestaan en functioneren van Creative Commons moeten weten en dit ook gebruiken in de lessen over o.a. het maken van een werkstuk. Ook het gebruik van het zoekformulier van Flickr moet gemeengoed worden. 

De mediacoach heeft, in nauwe samenwerking met de directie en ICT-er van de school, nog genoeg te doen. Hierbij moeten we oppassen dat we ons niet gaan verliezen in 'knoppencursussen' Als je weet hoe een auto technisch werkt kun je er nog niet mee de straat op want er is meer nodig om er mee te rijden! Zo ook bij het onderwijs met ICT. Natuurlijk is enige kennis van de techniek niet verkeerd, echter deze moet altijd ten dienste staan van didactiek en de vakinhoud. Het steeds meer gebruikte TPACK model gaat uit van deze drie elementen.   

De meerwaarde zit in de overlap van de drie componenten en het is een goed model om onderwijs met ICT los te laten komen van de gebruikelijke knoppencursus. 

Ik doe graag in een (boven)schoolse mee om dit mede vorm te geven.

Is er werk aan de winkel?       

Ding 7 Veiligheid en Pravicy

Het lijkt er op dat deze discussie pas sinds kort door een wat breder publiek wordt gevoerd dan een paar jaar geleden. Volgens mij kwam er pas wat meer aandacht voor dit onderwerp toen Wikileaks documenten online ging zetten die daarvoor slechts voor een enkeling toegankelijk waren. Het werd, naar mijn idee, een eenzijdige discussie want de vraag ging niet zo zeer over veiligheid en privacy, maar over wie is het lek en is dit diefstal.

Wikileaks, maar later ook de zaak rond het bedrijf DigiNotar en het daarop volgende initiatief Lektober , geeft aan dat overheden (toch nog vaak achter gesloten deuren) met dit probleem worstelen. Maar wordt dit ook als een probleem ervaren door de 'gewone man in de straat'. Volgens mij nog te weinig. Het filmpje Privacy Matters geeft wel een wake-up call, maar zie je ook iets gebeuren? En doet het onderwijsveld er iets mee?

Een goed initiatief vind ik het social-media-protocol van de vakbond CNV. Het geeft organisaties, dus ook scholen, de gelegenheid het onderwerp op de agenda te zetten en bespreekbaar te maken. Ik neem voor mijn blogsite in ieder geval de disclaimer over ;-)

Voor onze leerlingen zou ik zeker eens aan de slag gaan met het materiaal Databaas. Kinderen leren over veilige wachtwoorden, privacy en veiligheid op het web. 

Ook het aangehaalde artikel in mijn vorige blog Mediawijsheid in de klas uit Vives 119 is in dit kader de moeite van het lezen zeker waard. 

En dan nu .... mijn disclaimer:

© 2009 Marco Geenen. De standpunten en meningen op deze website, zijn de persoonlijke mening van Marco Geenen en staan los van eventuele officiële standpunten van AGORA en Digischool. Marco Geenen is niet verantwoordelijk voor de inhoud van uitlatingen en reacties van derden op de hier gepubliceerde stukken.

Ding 6 Kinderen 2.0

Kinderen leven IN de sociale media, 

mijn generatie MET de sociale media. 

Volgens mij maakt dit duidelijk waar de generatiekloof over gaat. Voor mij is niet het doel de kloof te beslechten, ik denk ook niet dat dit reëel  is. Wel wil ik als mediacoach bereiken dat collega's in het (AGORA) onderwijs zich bewust worden van de genoemde kloof en zich daardoor als onderwijsgevenden ook betrokken (gaan) voelen bij dit thema. Vanuit die betrokkenheid kinderen gaan coachen bij de uitdagingen, maar ook bij de risico's van het World Wide Web.

Uitdagingen: Leerkrachten ontdekken, samen met de leerlingen, de (on)mogelijkheden van de nieuwe media. Er zijn veel mogelijkheden om nieuwe media in te zetten in de dagelijkse lessen. Deze inzet geldt niet alleen voor de midden- en bovenbouw van het po, maar ook voor de onderbouw. Hier en daar zie je mooie initiatieven. Niet alleen van leerkrachten, maar ook van educatieve diensten. Een mooi voorbeeld is het project Pazzup.nl/junior In deze interactieve lessenserie wordt Hyves ingezet om met leerlingen de gevaren langs de spoorbaan te bespreken. Een deel van de communicatie tussen leerkracht en kinderen verloopt via Hyves.

Risico's: Leerkrachten weten, over het algemeen, weinig over de ins en outs van de social media en web 2.0. Ik denk niet dat zij zich dit allemaal eigen moeten maken. De kracht van leerkrachten zit meer in de 'levenservaring' en het beter kunnen duiden van informatie. Deze kennis moeten zij dan ook vooral gaan inzetten. Een mooi voorbeeld staat in Vives 119, in het artikel Mediawijsheid in de klas . Koen Steeman en John Leek vertellen hoe het kan.

De mediacoach wordt op dit moment vooral ingezet om de risico's onder de aandacht te brengen. Maar ik zie ook een rol weggelegd om juist de uitdagingen van de nieuwe media, samen met leerkrachten en kinderen, te vinden en in te zetten. De mediacoach kan ingezet worden als vraagbaak, katalysator, coach en mediator.

Een Exploratorium, zoals op 2 november 2011 in Arnhem werd geopend, kan voor leerkrachten en studenten een goede plek zijn om zich verder te bekwamen. Ik hoop dat er meer van deze plekken in  Nederland geopend worden!

Met het verschijnen van de nieuwe media is onze maatschappij wezenlijk aan het veranderen. Het onderwijs zal daar iets mee moeten doen. Geen knoppencursus, maar een aanpak volgens het TPACK model. Voor mij is dit een uitdaging! Voor u ook? Belt u de helpdesk of gaat mee op ontdekkingsreis?